Hallo,
Puuk (mv: puigid) was het Estse woord dat mij enkele nachten uit mijn slaap heeft gehouden. Het gebeurde allemaal op een doordeweekse februari avond...
Alleen in huis, net voor het slapengaan, ontdekte ik een teek in mijn okselputje. Gecamoufleerd door een aantal gekrulde haren, had hij zich daar waarschijnlijk al enkele uren/dagen genesteld. Aangezien er geen teken-expert in de buurt was, werd er meteen een internetpagina bijgehaald. Na een intensieve zoektocht, kon ik enkel besluiten dat het zonder tekenlepeltje zou moeten gebeuren. Pincet en een vaste hand waren de middelen. Veel zweet en ontelbare pogingen, het resultaat. Niet helemaal gerust, de volgende dag doktersbezoekje ondernomen. Eenmaal aangekomen, met handen en voeten uitgelegd dat ik in het putje van de winter gebeten was door een teek.
Hoe is dat mogelijk? Was de meest voorkomende reactie. Zelfs het medische personeel moest even naar een logische verklaring zoeken. Na enkele minuten werd 'de kerstboom' als schuldige aangeduid. Waarschijnlijk was de teek via deze weg binnengeslopen.
Men kon echter niets beginnen...even afwachten was het antwoord. Als je binnen 3 weken ziek wordt kan dat duiden op een besmet geval en moet je maar eens langskomen en zullen we je vervolgens testen. Wat voorspeld was gebeurde, 3-4 weken later voelde ik mij echt belabberd. Naar de dokter in gespecialiseerde afdeling en weekje later zou ik de resultaten kennen. Bleek het om een griepje te gaan en zat die kleine deugniet er voor niets tussen.
Hoe een winterse tekenbeet en een griepje met elkaar kunnen interfereren.
Tervitades,
Koen
Geen opmerkingen:
Een reactie posten